Projekt „Przeciwdziałanie przemocy i ochrona praw dziecka poprzez umiejętne rozpoznawanie i reagowanie na dramat dziecka krzywdzonego”
Projekt fundacji ad vocem pt. „Przeciwdziałanie przemocy i ochrona praw dziecka poprzez umiejętne rozpoznawanie i reagowanie na dramat dziecka krzywdzonego” realizowany jest w ramach Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich 2016 - priorytet 2 „Aktywne społeczeństwo”, kierunek działania 5 „Wspieranie aktywnych form integracji społecznej”.
Celem projektu jest ograniczenie zjawiska okrucieństwa wobec dzieci, poprzez zwiększenie wykrywalności i reagowania na przemoc wobec dzieci, zmiana sposobu myślenia i nastawienia społeczności lokalnej wobec dramatu dziecka krzywdzonego. Przełamanie zmowy milczenia w społeczności lokalnej na krzywdę dziecka oraz brak zgody na łamanie praw dzieci oraz wypracowanie propozycji nowych uregulowań prawnych skutecznie chroniących praw dzieci i lepiej zabezpieczających ich interes.
Projekt skierowany jest do osób zawodowo pracujących z dziećmi: pedagogów
i psychologów szkolnych, nauczycieli, wychowawców, pielęgniarek i higienistek szkolnych, nauczycieli przedszkolnych, pracowników socjalnych, kuratorów pracujących w szkołach, przedszkolach, żłobkach, placówkach oświatowych, placówkach opiekuńczo- wychowawczych, świetlicach, placówkach pomocy społecznej. Beneficjenci projektu zdobędą wiedzę z zakresu rozpoznawania dziecka krzywdzonego oraz poszerzą warsztat zawodowy o umiejętność udzielania skutecznej pomocy dziecku krzywdzonemu.
Projekt powstał w oparciu o doświadczenie fundacji ad vocem, z którego wynika, że incydentalne prowadzenie interwencji nie rozwiązuje problemu dzieci krzywdzonych, podobnie jak doraźne akcje społeczne i bilbordy, które zapewne spełniają jakieś zadania, ale nie rozwiązują problemu kompleksowo zwłaszcza, że w Polsce obserwujemy:
niepokojące zjawisko narastania fali okrucieństwa wobec dzieci, w tym najbardziej bezbronnych małych dzieci,
fiasko Niebieskiej Karty zwłaszcza w edukacji i ochronie zdrowia,
słabe zabezpieczenie interesu dzieci w ustawodawstwie polskim,
brak przygotowania w zakresie rozpoznawania dziecka krzywdzonego w programach kształcenia zawodowego osób pracujących z dziećmi.
Tworząc projekt wychodziliśmy z założenia, że najskuteczniejszym przeciwdziałaniem przemocy wobec dzieci jest nieuchronność rozpoznania tej przemocy i umiejętność udzielenia skutecznej pomocy ofiarom. Nasz projekt jest kompleksową propozycją prowadzącą do ograniczenia zjawiska przemocy wobec dzieci.
Wśród realizatorów projektu: wykładowców i autorów poradnika są m.in:
Profesor Maria Rybak – pediatra Collegium Medicum UJ, ceniony wykładowca, członek licznych organizacji medycznych krajowych i międzynarodowych, autorka licznych publikacji z dziedziny pediatrii. Konsultant projektu.
Bogna Liszka Kisielewska – psycholog kliniczny, członek zarządu krajowego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, doświadczony trener w projektach realizowanych przez ONZ, autorka licznych publikacji.
Nadkomisarz Danuta Głowaty – policjantka z wieloletnim stażem w Komendzie Wojewódzkiej w Krakowie, wykładowca w projektach realizowanych z ONZ, specjalista w zakresie przeciwdziałania przemocy wobec dzieci, autorka publikacji na ten temat.
Doktor Katarzyna Doleża-Ołarzewska – pediatra Collegium Medicum UJ, ceniony wykładowca autorka publikacji.
Iwona Anna Wiśniewska – dyrektor krakowskiego Ośrodka dla osób dotkniętych przemocą.
Jolanta Zmarzlik i Beata Ciejko – Fundacja Dzieci Niczyje.
Agnieszka Majewska Siwek – socjolog, mediator sądowy w sprawach karnych, nieletnich, rodzinnych, sekretarz Krakowskiego Oddziału Polskiego Centrum Mediacji.
Anna Ceremuga – adwokat zaangażowany w sprawy społeczne.
Profesor Zbigniew Nęcki – psycholog społeczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, jeden
z najbardziej cenionych w Polsce autorytetów w dziedzinie psychologii społecznej, autor licznych programów treningowych, prof. z zakresu rozwijania umiejętności społecznych i negocjacji.
Przemysław Wypych – sędzia Sądu Okręgowego w Krakowie
Jerzy Rzymek – prawnik i policjant, wykładowca w programach społecznościach, autor publikacji.
Projekt składa się z 4 części:
Przygotowanie 80 osób zawodowo pracujących z dziećmi do umiejętności rozpoznawania dziecka krzywdzonego, poszerzenie warsztatu zawodowego o umiejętność skutecznej pomocy dziecku krzywdzonemu, podniesienie kwalifikacji zawodowych poprzez nabycie wiedzy w zakresie prawno- karnych instrumentów przeciwdziałania przemocy w ramach 48- godzinnego programu szkoleniowego. Program składa się z 3 bloków tematycznych: medycznego, psychologicznego, prawnego i obejmuje 24 godziny wykładów oraz 24 godziny warsztatów.
Druk i kolportaż na potrzeby projektu 500 egzemplarzy 440- stronnicowego poradnika pt. „Jak rozpoznać dziecko krzywdzone?” stanowiącego kompendium wiedzy teoretycznej z zakresu medycyny, psychologii, psychologii społecznej, prawa, niezbędnej do rozpoznawania dziecka krzywdzonego i wiedzy praktycznej z zakresu profesjonalnego udzielania pomocy dziecku krzywdzonemu. Poradnik zawiera również komplet dokumentów prawnych stanowiących źródło praw dzieci, w tym dokumentów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rząd Polski, m.in. deklarację praw dziecka przejętą przez ONZ oraz Europejską Konwencję o Wykonywaniu Praw Dziecka (stan na koniec grudnia 2014r.) Poradnik trafił nieodpłatnie do uczestników projektu oraz placówek z terenu realizacji projektu: szkół, przedszkoli, placówek opiekuńczo- wychowawczych, świetlic, placówek pomocy społecznej, szpitali, uczelni, bibliotek, komisariatów policji, itp. Kolportaż poradnika w znaczący sposób poszerzy zakres oddziaływania projektu.
Debata publiczna – akcja społeczna, którą zatytułowaliśmy „Jedenaste - nie bądź obojętny” skierowana do społeczeństwa, decydentów, dziennikarzy, zwłaszcza mediów lokalnych, a jej celem będzie zwrócenie uwagi na dramat dzieci krzywdzonych, zwłaszcza
w kontekście powszechnej obojętności, zmiany sposobu myślenia i nastawienia do zjawiska przemocy wobec dzieci.
Opracowanie rekomendacji poprojektowych dla polityków, urzędników i urzędów centralnych, w tym przygotowane z udziałem uczestników i wykładowców projekty zmian uregulowań prawnych na bardziej opiekuńcze wobec dzieci, w tym m.in.:
-weryfikacja zapisów w ustawie o ochronie danych osobowych, które utrudniają, a czasami uniemożliwiają pomoc dzieciom krzywdzonym, osłaniając sprawców przemocy, zapewniając im anonimowość;
-weryfikacja zapisów w ustawodawstwie polskim, które utrudniają pomoc dzieciom krzywdzonym dotyczącą, np. zgody opiekunów (również sprawców przemocy) na leczenie, czy zgodę na udzielenie pomocy dziecku krzywdzonemu;
-wprowadzenie do procesu edukacji osób zawodowo pracujących z dziećmi lub na ich rzecz problemów rozpoznawania dziecka krzywdzonego i udzielania mu skutecznej pomocy;
-system przeciwdziałania przemocy w ustawodawstwie polskim obudować edukacją społeczną;
Pragniemy zwrócić uwagę na poważny problem w polskim wymiarze sprawiedliwości, jakim jest przewlekłość postępowań sądowych i administracyjnych w sprawach dzieci, zwłaszcza dzieci - ofiar przestępstwa. Brak przygotowania wymiaru sprawiedliwości do prowadzenia, gromadzenia i zabezpieczenia dowodów w sprawach dzieci, jak również zwrócenie uwagi na powszechną plagę polskiego wymiaru sprawiedliwości, jakim jest nagminne umarzanie doniesień o przemocy.
Zwrócenie uwagi na zaniedbany w Polsce problem trwałego kalectwa dzieci z zespołem poalkoholowym FAS. W Polsce nigdy nie badano i nie przeprowadzono statystyk dzieci dotkniętych FAS, a około 30% kobiet pije alkohol w czasie ciąży (dane Instytutu Matki
i Dziecka).
Co niezwykle niepokojące w Polsce nie prowadzi się żadnych badań ani statystyk ofiar trwale okaleczonych na skutek przemocy w dzieciństwie.
Anna Grajcarek
Koordynator projektu
Załącznik -Formularz zgłoszenia
Załącznik - Rekrutacja
Załącznik -48 godzin projektu